Intussen heb ik al 6 van de 11 boarding passes verzameld. Mijn collectie dikt gestaag verder aan. Meer dan de helft dus. En dus ook al over de helft van mijn reis. Graag 1 minuut stilte, aub ...

60 seconden later...

Mijn geplande was en plas is helaas in het water gevallen wegens... geen water in het hotel. Morgenochtend, donderdag, zou het probleem verholpen moeten zijn. Ik ben benieuwd. Geen verkwikkende douche dus na een halve dag tjolen tussen 2 steden, 2 hotels en 3 luchthavens met vliegers, bussen en taxi's. Shit happens. Alhoewel. Liefst dat ook niet, gezien de WC doorspoelen dus ook uitgesloten is. Best ook niet al teveel drinken. Geen sinecure gezien de hittegolf hier in Foz do Iguazú, mijn nieuwe thuis voor de komende 3 dagen. Maar goed. Er zijn wel mensen die het langer dan een paar uur zonder drinkbaar water en sanitair moeten stellen. We will survive.

Ondertussen vraag ik mij af waar het kleine salamandertje is gebleven dat zopas boven de badkamerdeur zat. Hopelijk niet in de bagage gedoken... ?

De volgende morgen. Donderdag dus.

De waterproblemen zijn nog niet van de baan. De hoteleigenaar moet inventief zijn: alle deuren van alle vrije kamers worden opengesteld. Iedereen is vrij welke douche of toilet maar te gebruiken, met de hoop dat het laatste beetje water dat nog in de leidingen is overgebleven volstaat om nog 1 korte douche te nemen of het toilet nog 1 keer door te spoelen. We zijn vlug rond. Weliswaar weinig hotelgasten, maar ook weinig kamers in dit kleine hotelletje. Ik heb geluk: mijn 'ochtendritueel' tot een goed einde kunnen brengen. Vanavond zouden de problemen moeten verholpen zijn. Ik ben nogmaals benieuwd...

Netjes gedoucht 'en al' vertrek ik naar de wereldberoemde watervallen van Foz do Iguazú. De hoofdreden toch wel van mijn tripje naar hier. Weeral zo'n adembenemend staaltje van moeder natuur. En ook dit natuurfenomeen is op die beruchte lijst van UNESCO-Werelderfgoed beland. Ze zouden mooier en indrukwekkender zijn dan de Niagara-falls. Ik kan de vergelijking niet maken, maar geloof het graag. Ik kijk met enigszins jaloerse blik naar die massa aan wildstromend water. Lang geleden dat ik zoveel stromend water heb gezien, mijmer ik met enige weemoed. Hoe zou het intussen met Eduardo zijn buizen zijn? Althans, zo heet het hotel. En als dit nog niet zo was, vanaf nu de eigenaar dus ook.

Ik trek tientallen foto's, in de hoop dat er op z'n minst toch ééntje tussenzit waar zich niet één van die hatelijke selfie-stokken heeft tussengeboord. Wat een hoop ijdeltuiten zijn sommige mensen toch.

Terug naar Eduardo en z'n hotel. Er ligt een hoop aarde en stenen voor de deur. Die lagen er deze morgen niet. Veel mensen ook. Met stoere schoppen in de handen. En diezelfde handen dan weer in het haar. Die stonden er deze morgen ook niet.

Maar dit is Brazilië. No panico dus (maar dan in het portugees :D). Eduardo heeft - als ik dat wil - al een nieuw hotelletje voor me gevonden. Ja, ik wil. Het idee aan een koele douche doet me nu al hallucineren. Een upgrade, lekker centraler gelegen ook, maar aan 'zijn' prijs. Inclusief gratis verblijf van de nacht in zijn hotel. Daar kan ik me niet helemáál mee verzoenen. Tenslotte, ik heb me weer volgevreten aan de ontbijttafel en heb er mogelijks nog een nieuw huisdiertje, het salamandertje, bij gekregen. Maar Eduardo is onvermurwbaar en staat er zelfs op me persoonlijk naar het nieuwe hotel te brengen. En als het me niet bevalt zoekt hij gewoon verder. Voor de zoveelste keer op rij denk ik weer: dit hou je in België niet voor mogelijk...

En natuurlijk bevalt het me hier. Zopas al mijn kleren netjes gewassen. In de douche. Met een mini-stukje hotelzeep. Niet enkel Eduardo moet al eens inventief zijn. En nu alles netjes laten drogen. Strijken, daar doen we niet aan mee. Ik wil hier niet al teveel opvallen in de massa. Alhoewel, het 'publiek' lijkt hier wat minder authentiek dan dat van Salvador en Belo Horizonte. Het stadscentrum zelf ook. Zou eigenlijk eender welke netjes ongekuiste (Europese) stad kunnen zijn. Het mag er intussen wat meer 'Braziliaans' en dus wat nonchalanter aan toe gaan voor mij. Benieuwd wat Curitiba morgen, zaterdag, te bieden zal hebben. Alvast grilliger en koeler weer volgens de plaatselijke Sabine Haaghedooren. Ach, we zien wel. Wat ik gehad heb, kunnen ze me alvast niet meer afpakken.

Voilà. Er is er hier eentje uitverteld. Klaar voor een spiksplinternieuwe dag. En jullie? Klaar voor het weekend? Geniet er alvast van. U heeft het ongetwijfeld verdiend!

Beijos,

San xxx